Ahmet Türk’ün sesi kulağıma geldi okurken. Telleri Diyarbakır Cezaevi’nde eğrilmiş, çok sigara, rakı, enfarktüs ve çok çocuğun ölümüyle eğitilmiş bir ses. Rakılı veya rakısız, değer adama. İnsanı kendi vicdanı önüne koyuveren bir ses o. Türk de vicdana çağırıyordu Deniz Baykal’ı.
Baykal’ın içindeki o yeri, serin, hakikatli yeri ses vermeye çağırıyordu. “Niye böyle yapıyor şimdi? Anlamıyorum. Günah!” diyordu. Demek Türk de benim gibi. Çünkü rakı içmek günah değil benim kitabımda, beraber içtiğin dostları unutmak günah... "
Ece Temelkuran
http://www.milliyet.com.tr
0 yorum:
Yorum Gönder